دانلود رمان اطلسی های خیس (جلد اول) از سمیرا ایرتوند با فرمت‌های pdf، اندروید، آیفون، نسخه اصلی با ویرایش جدید و لینک مستقیم
دکتر بهراد معین باستان شناس معروفی که برای اثبات افسانه ی قدیمی به یک منطقه ی باستانی میاد اونجا با صنم همسر سابق خواهر زاده ش کسری اشنا میشه و ناچارا باهم برخوردایی دارن، بهراد در پی کشف راز صنم اونو تحت فشار می ذاره تا بفهمه چرا صنم شب ازدواجش از ارتباط با کسری خودداری کرده و ایا حرف هایی که پست سرش گفته میشه حقیقت دارند یا فقط تهمتن.
خلاصه رمان اطلسی های خیس
“بهراد” کنار حمید نشسته بودم. مسئول اصلی پروژه ی بیستون او بود اما مثل ما لازم نبود حضور فعال داشته باشد. بیشتر سرکشی می کرد، البته من خودم تمایل داشتم حضور فعال در پروژه داشته باشم و همه چیز زیر نظر من پیش برود. چه خبر؟ سرنخی چیزی از پروژه به دست نیومد؟ فعلا هیچی. راستش چند روز پیش داشتم به این فکر می کردم آب اون حوض و بیرون بکشیم ببینیم یه راهی… نشونی… چیزی به دست نمیاد. دستم را به چانه ام کشیدم. تصویر حوض بزرگ پایین کوه در ذهنم نقش گرفت. -نمی دونم والا، اما اون خوص آبش جاریه، آبزیست اونجا زندگی می کنه.
-حواسمون هست. زیر نظر محیط زیست آبشو خالی می کنیم. میرم موقعیتو بررسی می کنم. -بسه دیگه. اینجام درمورد کار حرف می زنین. با اعتراض لاله، سر هر دوی ما سمتش چرخید. در حالی که سینی چایی را روی میز می گذاشت، کنارمان نشست. خواهشا یه امشب و به خاطر ما بحث کارو پیش نکشید. مینو هم به جمع ما اضافه شد: -آره والا، بهراد چند روز اینجاست، بذاریم استراحت کنه. -البته دکتر هر فرصتی گیرش میاد حتما به مام سرمی زنه. -لابد تعلقات داره. مینو بود که با اشاره به لاله این را گفت، مادر بلافاصله مداخله کرد : -آره پسرم دلش واسه پدر و مادرش زود تنگ میشه.
مادر کنار تمام حصلت هایش زیرک و سیاست مدار هم بود. نه اینکه با لاله مخالفتی داشته باشد اما دلش می خواست همیشه غرور و شان پدر را هم حفظ کند. راستی کسری رنگ زد؟ اونجا اذیت نیست . با سوال مادر اشک مینو در آمد. حمید خونسرد گفت: رسیده، جاش راحته. یه مدت خونه ی خواهرم می مونه تا برم یه جا خونه و وسیله بگیرم مستقرش کنم. -وای نه مهندس، اینجوری که دیگه برنمی گرده. -برایش بهتره اونجا باشه. خداکنه اون دختره کی ایکبیری خیر نبیته، ان شاالله به زمین گرم بخوره. ببین چطور بچه مو الأخون والأحون غربت کرد… چی بگم؟ بالاخره یه مشکلی بوده مینوجان…
